رحیم پور ازغدی مثل بسیاری از همگنانش خود را معیار حق و باطل می داند و اگرچه بشر امروز را به این امر متهم می کند که جز نفس نفیس خویش هیچ معیار دیگری برای تمیز از خوب و بد ندارد اما در حقیقت حدیث نفس بیان می کند و شرح حال خویش با دیگران می گوید. مصادیق آن چه گفتم در سالیان اخیر اندک نبوده اند اما آن چه ایشان به تازگی فرمود اند نشان می دهد که نه تنها گذر عمر و احیانا خواندن چهارکتاب بیشتر در این سال ها چیزی از آن تحکم و تحجر و خود بنیادی نکاسته است بلکه روز بروز بیشتر ایشان و امثال ایشان را در این توهم فرو برده که:‌این منم طاووس علیین شده. و جالب این یکی،‌ از شگفتی های عالم ما آن که دروغ می گویند تا اثبات حقیقت کنند. تهمت می زنند تا دامن خود را منزه نشان دهند،‌ ناسزا می گویند تا خود را سزاوار خیر و نیکی نشان دهند و خلاصه آن که هرچه برای دیگران گناه کبیره به شمار می آید در مواردی خاص که آن هم تشخیصش فقط بر عهده دوستان انقلابی ماست تبدیل به خیر دنیا و آخرت خواهد شد و دشنام دهنده و بهتان زننده و کذاب جزو مقربان درگاه حضرت احدیت واقع می شود. برای رحیم پور و دوستانش فرقی نمی کند آن که آماج ح.. ... ادامه مطلب